อนุสรณ์เจ้าพ่อเสือ

            สร้างไว้เพื่อระลึกถึงอดีตตามประวัติศาสตร์ของวัด กล่าวว่า หลวงปู่ทวดพรหม และพระยาวิเชียรภักดีศรีสงคราม เจ้าเมืองหนองจิกและคณะได้ตระเวณหาที่สร้างวัด เดินทางไปหลายแห่งแต่หลวงปู่ไม่พบที่เหมาะสม บังเอิญไปพบ เนินทรายขาวสะอาด มีต้นไม้ปกคลุมหนาทึบ จึงเดินเข้าไปใกล้ต้นชะเมาใหญ่ต้นหนึ่งเงียบสงัดเย็นสบาย ทันใดนั้นสายตาอดไปเห็นเสือโคร่งตัวใหญ่ นอนหันหน้าไปทิศตะวันออก ทุกคนจึงหยุดดู แล้วปรึกษากัน หลวงปู่อุทานขึ้นว่า “ตรงนี้แหละ ตรงนี้แหละ ตรงนี้แหละ”

            ทันใดนั้นมีเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้น ลมพัดแรง ท้องฟ้ามืดคลึ้มคำราม ฝนตกโปรยลงมา พยัคฆเทพก็อันตรธานหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ หลวงปู่และเจ้าเมือง ประมวญเหตุการณ์แล้วต่างก็กล่าวว่า วัดนี้จะเจริญไม่มีวันเสื่อม จึงป่าวประกาศให้คณะพุทธบริษัทร่วมกันจัดสร้างวัดขึ้น ประมาณปีพุทธศักราช  ๒๓๘๘